Relationship between Hba1c and blood glucose level in hemodialysis patients with diabetes mellitus

Within in the scope of this study, a researchwas aimed at the relationship between HbA1c markersand blood glucose levels with DM, chronic renal failureand receiving dialysis treatment.Methods: In this study, monthly glucose levels and quarterlyHbA1c markers of 131 patients (53 female, 78 male)receiving dialysis treatment in a private dialysis centerbetween January 1, 2009-July 31, 2010 were evaluatedretrospectively.Results: The average age of 131 cases was 63.3±11.2years (range, 30-91). Gender distribution of the cases: 53female (40.5%), 78 male (59.5%). While the age averageof the females was 62.2±11.2 and the males’ was64.1±11.2. The average glucose level of the females andmales have a correlation to average HbA1c (Female:p<0.001, r=0.761, Males: p<0.001, r=0.743). The averageglucose level of the both case groups have a correlationto average HbA1c (p<0.001, r=0.755). While 32.8%of the examined HbA1c results were observed underthe level 6,5%, and 67.2% of the examined results wereobserved above the level 6.5%. While 18.3% of the preprandialblood glucose levels were obtained under 126mg/dl level, and 81.3% of the results were obtained above126 mg/dl level. It has been observed that the mean bloodglucose level has a correlation to average HbA1c level.Conclusion: The measurement of HbA1c and blood glucose(pre-prandial and postprandial) and the correlationbetween them, by virtue of the fact that, are vitally importantin cardiovascular mortality and morbidity, monitorof DM for the dialysis patients with diabetic nephropathy.Key words: Hemodialysis, diabetes mellitus, HbA1

İncisional endometrioma mimicking a malignant mass: report of two cases

Endometriozis dogurganlık çagındaki kadınlarda sık görülen klinik bir problemdir. Insizyon yerlesimli endometriomaya ise nadir rastlanır. Hastalarda genellikle sezaryen veya histerektomi gibi ameliyat öyküsü vardır. Endometriomayı olusturan dokudan malignite gelisebildigi bildirilmistir. Jinekolojik bir patoloji olmasına ragmen insizyonel herni ya da karın duvarı tümörleri gibi bulgu verebilmekte ve bu nedenle hastalar genellikle genel cerrahi polikliniklerine basvurmaktadırlar. Biz bu çalısmada dogurganlık çagında olan ve daha önce sezaryen ameliyatı öyküsü bulunan, klinik ve laboratuar olarak malignite süphesi tasıyan iki olguyu sunduk. Tedavide sezaryen skarındaki kitlelere genis eksizyon yapıldı ve olusan fasya defekti primer onarıldı. Patolojik inceleme sonucu kitlelerin endometrium dokusuna sahip endometrioma oldugu saptandı.Endometriosis is a common clinical problem of the child-bearing women. Incisional endometrioma is very rare. Patients frequently presented with a history of previous gynecological surgery such as cesarean section or hysterectomy. Although being a gynecological disorder, it may seem like an incisional hernia or abdominal wall tumor. Therefore, it is frequently referred to general surgery outpatient clinics. Here, we report two cases with previous histories of cesarean sections and questinable clinical and laboratory findings of malignancy. The masses located on the previous incision scars were excised widely, and pathological examination of surgical specimens revealed the diagnosis of endometrioma in both cases

Assessment of endothelium-dependent and independent vasodilation of brachial artery in polycystic ovary syndrome

Amaç: Endotel vasküler tonusun düzenlenmesinde önemli bir rol oynar. Arteryel esneklik fonksiyonel ve yapısal duvar özelliklerinin bir göstergesidir. Azalmış esneklik kardiyovasküler hastalıklar için önemli bir risk faktörüdür. Hiperandrojenizm sistemik arteryel kompliyans bozukluğu ile ilgili olabilir. Bu çalışmada, non invaziv ultrasonografi yöntemi kullanarak polikistik over sendromlu (PKOS) kadınlarda brakiyal arterde endotel bağımlı ve endotel bağımsız vazodilatasyonu araştırdık. Gereç ve Yöntem: Ondört PKOS’lu hiperandrojenemik kadın ile yaş ve vücut kitle indeksi uyumlu 18 olguluk sağlıklı kontrol grubu çalışmaya alındı. Hiperandrojenizm tanısı için serum DHEAS, androstenedion, total ve serbest testosteron düzeyleri ölçüldü. Brakiyal arter çapı başlangıçta, tıkanık sonrası reaktif hiperemi (akım aracılı, endotel bağımlı dilatasyon) ile dilaltı 400 mikrogram gliseril trinitrat sonrasında (endotel bağımsız dilatasyon) ölçüldü. Vazodilatasyon başlangıç çapına göreceli olarak yüzde değişim olarak ifade edildi. Bulgular: Başlangıç akımı ve kan basıncı PKOS’lu kadınlarda ve sağlıklı kontrollerde benzerdi. Başlangıç damar çapı (mm) PKOS’lu kadınlarla (3,2±0,3) kontrol grubu (3,1±0,4) arasında istatistiksel olarak farklı değildi. Akım aracılı dilatasyon PKOS’lu kadınlarda (%7,8±5,4) kontrol grubuna (%14,9±7,9) göre anlamlı olarak (p<0,05) daha düşüktü. PKOS’lu kadınlardaki (%10,8±4,2) endotel bağımsız dilatasyon da kontrol olgularına (%20,3±9,9) göre belirgin olarak (p<0,01) daha düşüktü. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, PKOS’lu kadınlarda endotel bağımlı ve bağımsız vazodilatasyon bozukluğu olduğunu ve bunun noninvaziv yöntemlerle belirlenebileceğini ileri sürmektedir.Objective: The endothelium plays an important role in the regulation of vascular tone. Arterial distensibility is a marker of functional and structural wall properties. A decreased distensibility is an important risk factor for cardiovascular disease. Hyperandrogenism may be related to impaired systemic arterial vascular compliance. In this study, using a non-invasive ultrasonography method, we investigated endothelium dependent and endothelium independent vasodilation in the brachial artery of the patients with polycystic ovary syndrome (PCOS). Materials and Methods: Fourteen hyperandrogenemic patients with PCOS and 18 healthy age and BMI matched controls were included in the study. Serum DHEAS, androstenedione, total and free testosterone levels were measured for the diagnosis of hyperandrogenism. Brachial artery diameter was measured at baseline, during postocclusion reactive hyperaemia (flow-mediated, endothelium dependent dilation), and after 400 &amp;#956;g glyceryl trinitrate sublingually (endothelium-independent dilation). Vasodilation was expressed as the percentage change relative to the baseline diameter. Results: Baseline flow and blood pressure were similar in the patients with PCOS and healthy subjects. Baseline vessel diameter (mm) was not statistically different between the patients with PCOS (3.2&plusmn;0.3) and control group (3.1&plusmn;0.4). Endothelium dependent dilation in PCOS patients (7.8&plusmn;5.4%) was significantly (p&lt;0.05) lower than in control subjects (14.9&plusmn;7.9%). Endothelium-independent dilation in PCOS patients (10.8&plusmn;4.2%) was also significantly (p&lt;0.01) lower than in controls subjects (20.3&plusmn;9.9%). Conclusion: The results of this study suggest that the patients with PCOS have impaired endothelium-dependent and independent vasodilation and it could be determined noninvasive methods

Scleredema diabeticorum partially treated with low-dose methotrexate : A report of five cases

Skleredema nadir görülen skleroderma-benzeri bir grup konnektif doku hastalıklarından biridir. Bilinen küratif bir tedavisi olmamakla birlikte literatürde birçok tedavi şekli bildirilmiştir. Burada düşük-doz metotreksate tedavisine kısmen cevap veren 5 olgu sunulmaktadır. Tüm hastalar aynı zamanda tip II diyabetes mellitus hastası idi. Tüm hastalara 3 ay süre ile subkutan yolla 15mg/hafta metotreksate tedavisi verildi. Tüm hastalaradan tedavi öncesi ve tedavi sonrası biyopsi alınarak karşılaştırıldı. Tüm hastaların bu tedaviye kısmen cevap verdiği histopatolojik olarak gösterildi. Sonuç olarak, düşük doz metotreksate tedavisi skleredema için alternatif bir tedavi metodu olabilir.Scleredema is a rare connective tissue disorder that belongs to a group of scleroderma-like disorders. Although no known curative therapy exists, various specific treatments have been proposed in the literature. In this report, we describe five cases of scleredema partially treated with low-dose methotrexate therapy. All patients have diabetes mellitus type II. All patients were started on methotrexate 15 mg subcutaneously once weekly for 3 months. Biopsy specimens were taken from all patients and were examinated histologically before the treatment and after 3 months of treatment. All cases partially responded to low-dose methotrexate therapy. We believe that methotrexate therapy may be an alternative therapeutic options in scleredema in view of its efficacy

Tiroid nodülleri

Tiroid nodülleri tiroid bezinin sık görülen hastalığıdır. Prevalansı yaşla ve iyot eksikliği ile artmakla birlikte son yıllarda başka nedenlerle yapılan görüntüleme tekniklerinde saptanması farkındalığı da arttırmıştır. Tiroid nodüllerinin tanınıp araştırılmasındaki gereklilik bunların malignite potansiyellerinin olmasıdır. Hastalar genellikle boyunda fark ettikleri şişlik nedeniyle başvururlar. Tiroid fonksiyonları değerlendirilmeli beraberinde ultrasonografi ile nodülün özellikleri (boyutu, sayısı, ekojenitesi, kenar özellikleri, kanlanma düzeni) ortaya konulmalıdır. Nodülün klinik ve morfolojik özelliklerine göre tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (TİİAB) gerekliliği değerlendirilir. İhtiyaç halinde diğer görüntüleme tekniklerinden (Elastosonografi, Bilgisayarlı Tomografi, Magnetik Rezonans, Radyonüklid görüntüleme) faydalanılabilir. Klinik, radyolojik ve TİİAB sonucu birlikte değerlendirilerek nodülün tedavisine ya da izlenmesine karar verilir

Prevalence of carotid artery calcification on panoramic radiographs in patients with renal stones

Aim: To determine the prevalence of carotid artery calcification (CAC) detected in routine dental radiography (PRs) in patients with kidney stones (KSs) and to investigate the relationship between CAC-atherosclerosis and KSs. Materials and methods: A total of 108 patients with renal stones were included in the present study. A history of renal colic, with confirmed hematuria and voiding of the calculus, radiographic evidence of KSs, or previous surgical and endoscopic removal of KSs, was used to define the nephrolithiasis. KS patients were evaluated by PR in terms of the presence of CAC. Subjects with either unilateral or bilateral CAC on these radiographs were identified. Results: Of the 108 patients included in the data analysis, 18 (16.6%) were detected as having CAC upon PR; of these, there were 8 males (11.5% of all males) and 10 females (25.6% of all females) (P &gt; 0.05). There was no significant difference between the patients with CAC and the patients without CAC in any aspect of biochemical parameters, and also in the history of predisposing factors (P &gt; 0.05). The CAC prevalence (16.6%) was significantly higher in patients with KSs when compared to the normal population (5.06%) in our previous study (P &gt; 0.05). Conclusion: Our study shows that CAC is significantly higher in patients with KSs when compared to the normal population. This study may draw the attention of clinicians to the fact that patients with KSs should be evaluated further for atherosclerosis and treated for vascular risk factors

Scleredema Diabeticorum Partially Treated with Low-Dose Methotrexate: a Report of Five Cases

Scleredema is a rare connective tissue disorder that belongs to a group of scleroderma-like disorders. Although no known curative therapy exists, various specific treatments have been proposed in the literature. In this report, we describe five cases of scleredema partially treated with low-dose methotrexate therapy. All patients have diabetes mellitus type II. All patients were started on methotrexate 15 mg subcutaneously once weekly for 3 months. Biopsy specimens were taken from all patients and were examinated histologically before the treatment and after 3 months of treatment. All cases partially responded to low-dose methotrexate therapy. We believe that methotrexate therapy may be an alternative therapeutic options in scleredema in view of its efficacy

Pregnancy with cabergoline treatment in a woman with bromocriptine resistant macroprolactinoma : case report

Bromokriptin ve kabergolin prolaktinoma tedavisinde kullanılan en yaygın dopamin agonistleridir. Dopamin agonistlerine direnç %10-15 civarında görülmektedir. Kliniğimize amenore ve baş ağrısı şikayeti ile başvuran 19 yaşında kadın hastaya yapılan tetkikler sonucu makroprolaktinoma tanısı konuldu. Başlangıç tedavisine kabergolin ile yanıt alınan hastanın takibinde gebelik istemi olması nedeniyle ilacı kesilip bromokriptin tedavisine geçildi. Bromokriptin 15 mg/gün yaklaşık 1 yıl kullanan hastada tedaviye cevapsızlık görüldüğü için bromokriptin direnci düşünülerek kabergolin tedavisine tekrar geçildi. Kabergolin tedavisi altında gebelik oluşan bu vakada, bromokriptin direncinin makroprolaktinoma takip ve tedavisini güçleştirebileceği ve direnç gelişen hastalarda alternatif ilaçlara geçilerek başarının sağlanabileceği vurgulanmak istenmiştir.Bromocriptine and cabergoline are the most preferred dopamine agonists in the therapy of prolactinomas. Primary resistance to dopamine agonists is usually seen in 10-15 % of the patients. Here, we described a case of a 19 year-old woman who was presented with amenorrhea and headache and then was diagnosed with macroprolactinoma. She was initially treated with cabergoline with a perfect response. We had switched cabergoline to bromocriptine because of the desire for pregnancy. After one year of 15 mg/day of bromocriptine treatment, the patient reported irregular menses with elevated prolactin levels. There with we changed bromocriptine to cabergoline because the cabergoline response was perfect at the beginning. We would like to emphasize that the resistance to bromocriptine therapy is not uncommon and may complicate the follow up of the patients with prolactinomas and in case of resistance, it is important to keep in mind to switch agents

TİROİD LEZYONLARININ İNCE İĞNE ASPİRASYON BİOPSİLERİ VE OPERASYON MATERYALLERİNDE DEĞERLENDİRİLMESİ

Amaç: Tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB), benign tiroid nodüllerinin malign tiroid nodüllerinden ayrımında en güvenilir teşhis yöntemi olarak kabul edilmektedir. Tiroid İİAB sonuçları ile tiroidektomi patoloji sonuçları karşılaştırılarak, tiroid lezyonlarının değerlendirilmesin de hastanemizde İİAB’nin etkinliğinin saptanmasını amaçladık. Yöntem: 2012 yılında Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Laboratuvarı’na Endokrinoloji polikliniğinden ve Radyoloji bölümü Girişimsel işlemlerden gönderilen toplam 881 tiroid İİAB ve 62 tiroidektomi olgusu çalışma kapsamına alınmıştır. Bulgular: 881 olgunun değerlendirilmesinde; ortalama yaş 46.03 olarak saptanmış olup, minimum yaş 15, maksimum yaş 85’ tir. Hastaların 140 (%15.9)’ı erkek olup, 741 (%84.1)’i kadındır. 708 (%80.4) olgu benign, 4 (%0.5) olgu malign, 12 (%1.4) olgu önemi belirsiz atipi, 11 (%1.2) olgu folliküler neoplazi, 12 (%1.4) olgu malignite şüphesi ve 133 (%15.1) olgu yetersiz materyal olarak raporlanmıştır. 881 hastanın 62 ‘si hastanemizde opere olmuştur. 49 (%80.3)’una bilateral total tiroidektomi, 4 (%6.6)’üne sağ lobektomi, 3 (%9.8)’üne sol lobektomi, 2 (%3.3)’ sine tamamlayıcı tiroidektomi uygulanmıştır. 47 (%75.8) hastanın İİAB sonuçları rezeksiyon sonuçları ile uyumlu iken, 15 (%24.2) hastanın farklı idi. Her iki sitoloji ve patoloji sonuçlarının birbirine benzer sonuçlarının uyumu değerlendirildiğinde kappa değeri 0.223 olup, bu değer istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0.077). Sonuç: Tiroid nodüllerinin takibinde ve ameliyat öncesi değerlendirilmesinde İİAB altın standart yöntemdir. Sonuçlarımız büyük oranda İİAB’nin etkinliğini göstermektedir ancak nodüllerin yönetiminde klinik ve radyolojik bulguların da desteği önemlidi